Platon
- Szczegóły
- Kategoria: FILOZOFIA
- Utworzono: czwartek, 04 grudzień 2014 17:28
Platon (około 428-347 r. przed Chrystusem) był greckim myślicielem. Był uczniem Sokratesa i nauczycielem Arystotelesa. Platon urodził się w Atenach około 428 roku przed Chr. w znaniemitej rodzinie. Kiedy w 399r. przed Chr. jego nauczyciel Sokrates został postawiony przed sądem w Atenach, a następnie skazany na śmierć, Platon opuścił swoje rodzinne miasto i rozpoczął wieloletnią wedrówkę przez Grecję, Egipt i Italię. W czasie owych podróży odwiedził pitagoryjczyka Archytasa z Tarentu, który przekonał go o zaletach matematyki, Okultyści późniejszych wieków utrzymywali, że przebywając w Egipcie, Platon został wtajemniczony przez tamtejszych kapłanów w egipskie misteria podczas obrzędu, który miał miejsce we wnętrzu piramidy Cheopsa.
Platon powrócił następnie do Aten, gdzie w 387roku przed Chr. założył szkołę zwaną Akademią. Platon umarł w Atenach w wieku około 80lat.
Platon jest najbardziej znany ze swojej nauki o ideach. Platon uważał, że idee (formy) wszelkich rzeczy istnieją niezależnie od nich samych na głębszym poziomie rzeczywistości niż ten, który postrzegamy w życiu codziennym. Kluczowymi składnikami, esencją, by tak rzec wszelkich rzeczy są ich wieczne niezmienne idee, które są bardziej realne od rzeczy jako takie. Stąd w owym odrębnym świecie znajdują się idee wszystkiego co istnieję; od stołów do koni (ciekawe, że można to porównać z okultystyczną wizją świata astralnego...). Platon interesował się przede wszystkim ideami takich pojęć jak dobro, sprawiedliwość i piękno.
Według Arystotelesa, ucznia Platona, ten ostatni zaczerpnął koncepcję idei w mniej lub bardziej bezpośredni sposób z pitagorejskiej koncepcji liczb. Abstrakcyjne pojęcie. powiedzmy liczby 3, można bowiem rozważać niezależnie od danego zbioru trzech ptaków, trzech kamieni, trzech rydwanów itp. Ponieważ liczby takie jak ,,trzy" można rozumieć i postrzegać niezależnie od jakiegokolwiek zbioru trzech obiektów, Pitagoras uważał, że liczby istnieją niezależnie od rzeczy. Platon zaś rozszerzył jedynie pitagorejską koncepcję liczby na inne byty.
Inny świat, świat idei, był dla Platona o wiele bardziej rzeczywisty niż świat doświadczany przez nas za pomocą zmysłów, który, według niego, był jedynie czymś w rodzaju wyblakłej kopii świata idei. Ludzie żyjący na tym świecie byli, zdaniem Platona, niczym jeńcy od urodzenia przykuci łańcuchami w jaskini i zwróceni twarzami do jej wnętrza, którzy z tego, co się dzieje na zewnątrz jaskini, widzą jedynie cienie. W późniejszym czasie Platon rozważał także możliwości wyrwania się duszy z niewoli tego świata cieni i udania się na poszukiwanie krainy czystych idei.
Platon wierzył w nieśmiertelność duszy a być może także w reikarnację. W jednym ze swoich dialogów przemawiając ustami Sokratesa, wykazuje grupie speptycznie nastawionych przyjaciół. iż niewykształcony sługa zna już odpowiedź na pewien problem geometryczny, chociaż nigdy nie zastanawiał się nad nim. W jaki sposób sługa mógł znać odpowiedź ? Sokrates stwierdza, że przed wcieleniem dusza owego sługi postrzegała idee ( formy wszelkich rzeczy istniejące niezależnie od nas samych) ważne z punktu widzenia owego problemu geometrycznego, które głęboko utkwiły w jego umyśle. Tal więc, mimo,że sługa całkowicie zapomniał, iż będąc niegdyś bezcielesnym bytem duchowym postrzegał owe idee, jego dusza przechowywała to wspomnienie, które może zostać w nim obudzone.
Najdłuższe rozważania na temat nieśmiertelności duszy zawarł Platon, jak można się tego spodziewać, w Fedonie, dialogu, który przedstawia on ostatnią rozmowę jaką przeprowadził Sokrates przed śmiercią. Podczas rozmowy Sokrates przedstawia różnego rodzaju argumenty przemawiające na rzecz istnienia życia po śmierci. Na przykład odnosząc się do swojego twierdzenia, że wszelka wiedza jest przypomnieniem tego, co dusza widziała przed wstąpieniem w ciało. Sokrates pyta: jeśli dusza istniała niezależnie od ciała przed urodzeniem, to czy nie powinna istnieć niezależnie od ciała także po śmierci ?
Warto zwrócić uwagę, że teorie Platona dziś mają znaczenie w ideologiach okultystycznych, sektach takich jak scentolodzy, czy Nev Age.
