Obrzędy pogrzebowe w starożytnych Chinach

Szczegóły

Kategoria: ŚMIERĆ

Utworzono: niedziela, 26 październik 2014 20:27

Liczne ceremonie związane były z obmywaniem zwłok i przebieraniem ich w szaty. Należało zapłacić za wodę, którą obmywano ciało zmarłego, aby zmarły nie musiał za nią płacić w życiu pozagrobowym. W tym celu palono imitację pieniędzy w ofierze królowi smoków przed nabraniem wody ze studni lub źródła. Szaty, w które przywdziewano zwłoki pozbawione były wszelkich pasków i guzików. 

Po obmyciu i przebraniu zwłok umieszczano je w głównej sali domu na pojedyńczej desce. Często do ust nieboszczyka wkładano perłę lub kawałek kamienia szlachetnego np. złota, srebra itp. Wierzono,że te kamienie zawierają nagromadzoną siłę witalną, która uchroni zwłoki przed szybkim rozkładem. Po określonym czasie zwłoki przenoszono do trumny. 

Zwłoki okładano po bokach paczuszkami z piaskiem. Ilość torebek z piaskiem zależało od wieku zmarłego. W dłoniach zmarłego umieszczano kilka monet oraz swego rodzaju berło, aby nie opuszczał ziemskiego życia z pustymi rękami. W końcu zamykano wieko trumny. 

Przygotowano również kilka jajek i miskę ryżu. Ryż miał zabezpieczyć zmarłego przed głodem w następnej egzystencji, natomiast jajka miały mu pomóc przejść przez wioskę wściekłych psów, znajdujących się na drodze wopdącej do królestwa podziemi. Ryż i jajka umieszczano obok trumny. Na koniec jedzenie to kładziono w specjalnym wgłębieniu przy grobowcu, w którym nieboszczyk został pochowany. 

Czasami na ścianie nad trumną wieszano lustro i sito. Miało to zabezpieczyć przed prześladowaniem ze strony upiora, w którego zmarły mógł się przeistoczyć. Zawieszone lustro miało mu uniemożliwić wstanie, natomiast gęste sito miało zatrzymać jego dusze w podziemnym świecie. 

Przy trumnie cały czas palono lampę, która miała oświetlać drogę zmarłemu w jego zaziemskiej wędrówce. Pogrzeb mógł odbyć się dopiero po wybraniu pomyślnego miejsca. Na trasie konduktu żałobnego procesja żałobna zatrzymywała się kilkakrotnie przy różnych świątyniach lokalnych bóstw opiekuńczych, by spalić na ich ołtarzach kadzidło i poinformować je o śmierci jednego z mieszkańców. W kondukcie szła również orkiestra, a jeden z uczestników niósł duży obraz przedstawiający ducha, który oczyszczał drogę przed duszą zmarłego. 

Wygląd grobów Chińczyków uzależniony był od ich zamożności i pozycji społecznej. Najbardziej okazałe groby mieli cesarze. 

Raymond Moody i jego badania życia po życiu

Szczegóły

Kategoria: ŚMIERĆ

Utworzono: poniedziałek, 20 październik 2014 22:04

W trakcie swojej praktyki lekarskiej Raymond Moody, profesor psychologii na West George College, odkrył w rozmowach z pacjentami, że wielu z nich miało przeżycia z pogranicza śmierci. Zgromadził opisy około 50 przypadków, które opublikował w swojej książce: ,,Życie po życiu".

Moody zebrał relacje ludzi, którym udało się reanimować, mimo że stwierdzono ich śmierć kliniczną; którzy byli blisko śmierci fizycznej w wyniku wypadku lub ciężkiego uszkodzenia ciała; oraz którzy ,,umarli", a następnie opowiedzieli o swoich przeżyciach innym osobom. W relacjach traktujących o przeżyciach z pogranicza śmierci Moody odkrył bardzo wiele podobieństw oraz zidentyfikował stale powtarzające się motywy, 
takie jak: uczucie nimożności ujęcia swoich przeżyć w słowa, słyszenie przez osobę jak lekarze przy niej stwierdzają jej śmierć, uczucie unoszenia się nad ciałem, wejście w ciemny tunel, spotkanie z innymi istotami duchowymi. 

Moody ostatnio zmienił przedmiot swoich zainteresowań, przechodząc od badań z pogranicza smierci klinicznej do prób kontaktów ze zmarłymi.

Sny o śmierci

Szczegóły

Kategoria: SEN

Utworzono: wtorek, 14 październik 2014 00:15

Badania etnograficzne wskazują, że ludzie interesowali się snami o śmierci już w zamierzchłej przeszłości. W tradycjach Wschodu, w społeczeństwach, w których religie wytworzyły wiele teorii dotyczących interpretacji snów, a także wykształciły się tak niezwykłe praktyki jak joga marzeń sennych. W tradycjach religijnych Zachodu mowa jest o snach, w którym pojawiają się wysłannicy Boga, dusza opuszcza ciało i wędruję do świata podziemnego lub śniący zostaje obdarzony magicznymi mocami, czy umiejętnościami. 

Sny o śmierci pojawiają się często w wyniku silnych stresów związanych z relacjami międzyludzkimi, problemami w szkole, punktami zwrotnymi w życiu lub samym zbliżaniem się śmierci. Mogą być one rezultatem śmiertelnej choroby lub śmierci ukochanej osoby, przed i po której któryś z członków rodziny często zostaję odwiedzony we śnie przez zmarłego. Do najważniejszych prac poświęconych snom o śmierci należy zaliczyć psychologiczne prace Carla G. Junga, według którego sny o śmierci mają związek z uniwersalnymi i pierwotnym wyobrażeniom transformacji. Współpracowica Junga Marie Louise von Franz twierdzi,że sny umierających ludzi można zinterpretować jako przygotowanie świadomości do głębokiej przemiany oraz kontynuacji życia po śmierci. 

Klasyfikacją i interpretacją snów o śmierci zajmują się uczeni. Edgar Herzog stara się prześledzić związki między snami a starożytnymi mitami oraz dokonuję analizy pięciu rodzajów lub sekwencji snów o śmierci : wyparcie treści snów o śmierci, kiedy śniący nie chcę stawić czoła sytuacji śmierci; sny o zabijaniu, w których zabójca zawiera ze śmiercią pewien rodzaj porozumienia; archaiczne w formie sny o demonach śmierci, złożone z elementów mitologicznych; sny o krainie umarłych, w których archaiczne mity mają związki z miłością, prokreacją, narodzinami i ponownymi narodzinami; oraz sny o śmierci będące wyrazem procesu rozwoju, w których spotkanie ze śmiercią stanowi odbicie osobowości śniącego sprzyjające jej rozwojowi. 

Hendrik Vande Kemp wyróżnia następujące rodzaje marzeń sennych : sny telepatyczne, czyli sny członków rodzin, w których pojawia się umierająca osoba zapowiadająca im swoją śmierć; sny hipermnetyczne ( hipermnezja- nadczynność pamięci przejawiająca się w wyjątkowo silnej wyrazistości wspomnień), w których zmarły przekazuje informacje zapomniane na jawie przez śniącego; sny prorocze, w których śniący przepowiada czas własnej śmierci; sny archetypowe, w których śmierć pojawia się w formie symbolicznej; sny objawieniowe w których zmarły objawia religijne lub filozoficzne prawdy śniącemu, a ten obiecuje przekazać je dalej. 

Obrzędy pogrzebowe w czasach Starego Testamentu

Szczegóły

Kategoria: ŚMIERĆ

Utworzono: środa, 08 październik 2014 21:28

Większość obrzędów pogrzebowych judaizmu, które są różne w zależności od kraju, znano już w czasach Starego Testamentu i Talmudu. Zmarłemu zamyka się oczy, krewni lub przyjaciele obmywają rytualnie ciało i zawijają w całun, najczęściej w białe lniane prześcieradło i wkładają do trumny, zbitej w kształcie prostokąta z sześciu desek. Nogi winne być wyprostowane, a ręce złożone na sercu. W judaiźmie znany jest spotykany także gdzie indziej zwyczaj zostawiania jednego otwartego okna w domu zmarłego. Zwłoki zmarłego grzebie się w ziemi. Prawo rabiczne zakazuje kremacji zwłok. Pogrzeb powinien odbyć się tak szybko jak to tylko możliwe. 

W starożytności przypadek śmierci ogłaszano głosem rogu, aby jak najwięcej mieszkańców miejscowości mogło wziąć udział w pogrzebie. Kto napotkał kondukt żałobny, powinien się do niego przyłączyć. Mężczyźni i kobiety idą w orszaku osobno. Ceremonie pogrzebowe na cmentarzu są proste i krótkie. Wszyscy obecni asystują przy zasypaniu grobu, po czym zwykle syn lub inny krewny odmawiają modlitwę zwaną Kaddisz (dosł. ,,poświęcenie"), w obecności dziesięciu mężczyzn. Do zwyczajów żałobnych należało także rozdzieranie szat, obnażanie ramion i wyprawianie stypy, podczas której podawano soczewicę, chleb i jajka oraz wino, jako ,,kielich pociechy". Ścisła żałoba trwała 7 dni, W okresie tym żałobnik nie powinien pracować, czytać pism świętych, nosić sandałów, myć się, czy współżyć. 

Zapewnienie zmarłemu właściwego pogrzebu uważa się w judaizmie za największe dobrodziejstwo i najszczytniejszy dobry uczynek. 

Ostatnia godzina

Szczegóły

Kategoria: ŚMIERĆ

Utworzono: środa, 08 październik 2014 21:02

Idea trwania świadomości po śmierci ma wiele aspektów i zależy od różnych czynników, takich jak rodzaj śmierci (umieranie stopniowe, czy nagłe), stopień rozwoju świadomości umierającego oraz jakość i zakres otrzymywanej przez konającego pomocy, która ułatwia mu przejście z fizycznego na niefizyczny poziom egzystencji i ma kluczowe znaczenie dla zachowania ciągłości świadomości. Przemiana ta ma kilka cech charakterystycznych, z których najważniejszą jest poczucie całkowitego oddzielenia Pd ciała fizycznego. W tym stanie osobnik może widzieć, słyszeć, odczuwać i myśleć bez udziału swojego fizycznego ciała, to znaczy z wyłączeniem jego organów percepcji zmysłowej i mózgu.

Według mistycznych pism śmierć w skutek długiej i ciężkiej choroby jest dla ducha o wiele przyjemniejsza niż śmierć nagła na przykład w tragicznym wypadku. W chorobie rozluźniają się włókna, łączące ciało eteryczne z ciałem fizycznym. Kto za życia przygotowywał się na śmierć na zmianę formy życia – wejścia w duchowy świat tego duch odrywa się śmiało od ciała. Osoby nie wierzące w wyższe bóstwo i inny świat wobec śmierci jakby duchowo czują się bezradni. Agonia ludzi złych jest ciężka. Sąd jaki się odbywa nad nim. Przegląd jego życia jest dla owego ducha jedynie oskarżeniem.

Jak powinno zachowywać się otoczenie w stosunku do niedawno zmarłej osoby ?
Duch związany jest jeszcze z ciałem eterycznym, włókna łączące jakby dusze z ciałem odrywają się powoli. Duch jeszcze wie co się wokół niego dzieję. Nieprzyjemne są dla ducha nieprzychylne wobec jego osoby rozmowy krewnych o spuściznę po nim. Tak samo źle znosi jęk, lament i płacz bliskich osób. Gdy dotykamy zwłok nasz astral i nasze ciało eteryczne mieszają się z obumierającymi włóknami i dodają na nowo energii życiowej. Utrudnia to duchowi przejście i oderwanie się od świata fizycznego. W pomieszczeniu, gdzie umieszczone są zwłoki należy zachować ciszę. Pamiętajmy, że dźwięk jest nie tylko drganiem powietrza, ale dalej przenosi się w sferę eteryczną do świata subtelniejszego i posiada tam większą siłę.

Jest jedna wielka nieopisana siła, która może przynieść ulgę duchowi to modlitwa. Jest ona siłą żywą jakby fluidem wydostającym się z istoty modlącej, idącym do istot astralnych, które podnoszą go do tronu Najwyższego. Fluidy modlitewne otaczają zmarłego i pomagają mu przenieść się do duchowego świata.

Duch wchodzi w inną strefę, ale nie pustą. Astral zamieszkują inne istoty dobre i złe. Bronią przed atakami nieprzyjaznych istot jest modlitwa oraz pomoc już dawno zmarłych przyjaciół i krewnych, oraz zwierząt domowych jakimi za życia zajmował się zmarły.

Pamięć gatunkowa

Szczegóły

Kategoria: FILOZOFIA

Utworzono: poniedziałek, 30 czerwiec 2014 14:11

Pamięć gatunkowa jest terminem używanym często wymienne z jungowskim pojęciem nieświadomości zbiorowej. Nieświadomość zbiorowa to rodzaj magazynu mitów i symboli, do którego dostęp mają wszyscy ludzie. Jung doszedł do wniosku, że uniwersalność ludzkich symboli wywodzi się z nieświadomych wzorców, które odziedziczyliśmy po naszych odległych przodkach. Zbiór owych wzorców tworzy nieświadomość zbiorową, która odróżnia się się od nieświadomości zbiorowej, zakłada natomiast, że oprócz treści nieświadomości zbiorowej dziedziczymy także pewne indywidualne, osobnicze wspomnienia naszych przodków. Czy tak można by było tłumaczyć zjawisko reinkarnacji i rzekomych wspomnień w wielu odmiennych kulturach u dzieci i dorosłych ? Proponuję zapoznać się z sylwetką samego Junga by odpowiedzieć sobie na to pytanie. 

Idee Junga przywoływane są w związku z próbami wyjaśnienia określonych doświadczeń i faktów kulturowych z historii, które, jak się wydaję, wskazują na istnienie duchowego wymiaru rzeczywistości, takiego jak świadome życie po śmierci. Dlatego doniesienia na temat przeżyć z pogranicza śmierci, na przykład, można wyjaśnić, posługując się językiem uniwersalnych symboli pochodzących z nieświadomości zbiorowej. Analogicznie rzekome wspomnienia z poprzednich żywotów utożsamia się czasami z treścią doświadczeń nagromadzonych przez naszych przodków, którą przekazali nam w spadku wraz z materiałem genetycznym.

Channeling

Szczegóły

Kategoria: EZOTERYKA

Utworzono: czwartek, 12 czerwiec 2014 07:46

Channeling (dosłownie kanalizowanie) to termin współczesny odpowiadającym tradycyjnemu spirytystycznemu określeniu mediumizmu. Odnosi się to do wydarzeń lub procesów, podczas których osoba zwana channelem odbiera informację pochodzące ze znajdującego się poza nią źródła psychicznego, którym najczęściej są bezcielesne duchy. 

Termin channeling został początkowo spopularyzowany w kręgach zwolenników Nev Age jako nazwa na określenie paranormalnych kontaktów z ,,braćmi z kosmosu". Chociaż podczas odbierania informacji niektóre channele zachowują pełną świadomość, większość z najbardziej znanych channeli Nowej Ery to osoby określane przez spirytystów mianem mediów transowych - takich, które tracą świadomość w momencie, gdy duch przejmuję kontrolę. Duchy twierdzą zazwyczaj, iż są wysoce zaawansowani w rozwoju bytami mentalnymi, a przekazywane przez nie informacje są naukami o charakterze metafizycznym. 

W Polsce jeśli chodzi o to zjawisko można je było dostrzec poprzez przekazy channelingowe odbierane przez kobietę związaną z ,,Projekt Cheops".