- Szczegóły
-
Kategoria: DEMONOLOGIA
-
Opublikowano: piątek, 31 październik 2014 22:44
Imię Lilit jest pochodzenia sumeryjskiego. Rdzeń lil oznaczał wiatr, a zatem Sumerowie wyobrażali sobie demony jako coś powietrznego czy duchowego. W językach semickichnatomiast dość wcześnie łączono rdzeń lil z nocą. W ten sposób z demonów wietrznych powstały demony nocne. W sumeryjskiej liście królów, z ok. 2400 r. przed Chrystusem, Lillü pojawia się jako ojciec Gilgamesza. To powiązanie postaci Lilit z początkami rodu ludzkiego okaże się decydujące dla późniejszej legendy, choć do myśli Izraela trafiła najprawdopodobniej poprzez wpływy babilońsko-asyryjskie.
W Talmudzie, powstałym między II i V w. po Chrystusie, określa się ją jako pierwszą żonę Adama. "I tak Bóg stworzył człowieka na własne podobieństwo, na podobieństwo Boga on go stworzył. Meżczyznę i kobietę stworzył." Nie jest to jednak mowa o Ewie, która jest późniejszym tworem boskim, wynikającym z samotności Adama. Tak więc możemy przypuszczać, że to Lilith była pierwszą żoną Adama. Bóg stworzył ją z ziemi, podobnie jak i Adama, ale gdy tylko stała się nazbyt dumna i krnąbrna, odmówiła posłuszeństwa Adamowi. Mogło to zaważyć negatywnie na owocowaniu ich związku i dalszemu rozmnażaniu gatunku ludzkiego. Niektóre podania świadczą jenak o tym, że Lilith zaszła w ciążę i wydała na świat demony, o czym jest mowa w "Księdze Genesis 5:3": "Adam zapragnął syna na swoje podobieństwo". Oznacza to, iż Adam dochował się potomstwa, które z racji swej demoniczności nie przypominało boskiego człowieka. Potomstwo to niejako zaparło się imienia Pana i opuściło Raj. Adam poskarżył się Bogu, na co ten wysłał trzech aniołów by uporali się z Lilith. Ci znaleźli ją kochającą się z upadłymi aniołami u brzegów Morza Czerwonego, wydającą na świat dalsze demoniczne potomstwo. Odmówiła ona powrotu, ale obiecała ocalić dzieci Adama, jeśli obok nich zapisane zostaną imiona trzech aniołów: Sanvi, Sansanvi oraz Semangelaf. Po dziś dzień wierzący w zabobony, w celu uchronienia dzieci, na ścianie kreślą węglem magiczny krąg, zaś nad drzwiami zapisują imiona aniołów. Ewa została stworzona na miejsce Lilith.
- Szczegóły
-
Kategoria: DEMONOLOGIA
-
Opublikowano: wtorek, 28 październik 2014 19:23
Czarną Mszę odprawiano zwykle w ustronnym miejscu, wśród gór, na uroczysku leśnym, zawsze pod gołym niebem, najczęściej nocą.Wyznawcy gromadzili się razem, każdy z nich, bez różnicypłci, wykonywał dołek w ziemi, oddawał tam mocz, poczemmaczał w nim dwa palce i czynił bluźnierczo znaki trójkąta,zamiast krzyża.Kapłanką bywała kobieta, która zjawiała się uwieńczonawerbeną, o zapachu miłym szatanowi.Następowało uroczyste zaparcie się Chrystusa i oddanie hołdu nowemu panu, „Temu, który był pokrzywdzon" t.j. Szatanowi.Wszyscy obecni chórem śpiewali hymn do Szatana - Szeloszeta -ułożony przez Szymona-Maga, a będący trawestacją bluźnierczą
108 Psalmu Dawida.Potem składano pocałunek na podobiźnie szatana, wyrzeżbionej w drewnie w postaci kozła. Królowa Sabbatu kładła się na kamieniu służącym za ołtarz, gęste kłęby dymu, unoszące się zzapalonych ziół, przesłaniały ją przedoczami zebranych i odbywało się misterium. Uczta będąca parodiąOstatniej Wieczerzy i wyuzdany taniec kończyły pierwszą część Czarnej Mszy.części drugiej odsłaniano ołtarz. Kładła się na nim obnażona kobieta, w pierwszych wiekach Satanizmu twarzą do ziemi, w następnych odwrotnie. Na ciele jej celebrował kapłan bluźnierczy obrządek, odmawiał,,credo" szatańskie i znieważał hostię. Hostię tę następnie rozdzielano pomiędzy zebranymi, którzy deptali ją,opluwali i kalali w najrozmaitsze sposoby, wznosząc okrzyki nienawiści przeciwko Bogu.Na ołtarzu ciała kobiecego umieszczano dwie podobizny:jedną - ostatniego zmarłego w gminie satanistów, a drugą -ostatniotam zrodzonego. Potem kapłanka wstawała i rzucała wyzwaniegromom. Dawano jej ropuchę, którą rozrywała na części z okrzykiem: „Ach, gdybym tak ciebie miała w ręku, to samo uczyniłabym z tobą". Złorzeczenie to odnosi się do Baranka Bożego.Wyzwanie Bogu było rzucone, bluźnierstwo i świętokradztwo dokonane, a grom nie padał! Sataniści, widząc w tym pokonanie Boga, a zwycięstwo Szatana, oddawali się radości, przejawiającej się w wyuzdanej orgii.
Właściwie nie istnieje żadna jedna ceremonia, która mogłaby być ujęta ogólnie przyjętą forumułom. Oto podstawowe wyznaczniki większości XX wiecznych czarnych mszy.
- STRÓJ - kapłan lub kapłanka nosi czarną lub purpurową szatę. Pozostali mają czarne peleryny zakończone głowami zwierząt.
- ŚLUBOWANIA - członkowie wyrzekają się innych religii i lojalności wobec Boga. Składają też przysięgę utrzymania działalności grupy w tajemnicy.
- UCZTA - uczestnicy spożywają duże ilości jedzenia i napojów. Często następują potem tańce w negliżu.
- OFIARA - na ołtarzu poświęca się zwierzęta lub ptaki. Piję się krew i spożywa mięso.
- ORGIA - uczestnicy często oddają się całkowitemu seksualnemu zapomnieniu.
Fragment Psalmu Szymona Maga
- Szczegóły
-
Kategoria: DEMONOLOGIA
-
Opublikowano: niedziela, 01 czerwiec 2014 21:51
DUCHOWE SYMPTOMY
* obawa przed imieniem Jezus
* cynizm
* legalizm
* tendencje do niebiblijnych przekonań religijnych
* przekleństwa pod adresem Boga
* złe samopoczucie podczas spotkań biblijnych
* awersja wobec osób nawróconych
* unikanie kontaktu z Biblią
* gwałtowna reakcja na modlitwe
* trudności z kontrolowaniem siebie w różnych aspektach moralności
FIZYCZNE SYMPTOMY
* kunwulsję
* piana na ustach
* objawy katatoniczne np. letarg
* popadanie w trans
* dziedziczne choroby
* niewytłumaczalne alergie
* bulimia i anoreksja
* przemieszczające się bóle ciała
* zmiana brzmienia głosu
* zmiana w wyrazie oczu
* zmiana w wyglądzie twarzy
* ataki sardonicznego śmiechu
* wicie się ,tarzanie,naśladowanie zwierząt
* brak wrażliwości na ból
* tendencje do samookaleczania
* agresywne i destrukcyjne zachowania
* nadnaturalna siła fizyczna
* nadprzyrodzone zdolności najczęściej jest to zdolność widzenia na odległość oraz umiejętność czytania w myslach
PSYCHICZNE SYMPTOMY
* depresja
* fobie
* nerwowość
* pasywność
* izalocjonizm
* trudności w koncentracji
* słaba wola
* brak poczucia własnej wartości
* amnezja szczególnie gdy towarzyszy wydarzeniom manifestacji demonicznej
* poczucie odrzucenia
* zazdrość
* nienawiść
* sadyzm
* wulgaryzm
* zgorzknienie
* krytykanctwo
* nieopanowany język
* bezsenność
* samopotepienie
* nadzwyczajna wytrzymałość na ból
* tendencje samobójcze
* wewnętrzne głosy
* syndrom podzielnej osobowości
* częste zmiany nastrojów
* chroniczne nieczyste myśli
* zboczenia seksualne
* notoryczna masturbacja
* niechęć wobec modlitwy o uzdrowienie mocą Bożą
* zmiana w ilorazie inteligencji
* zmiana słownictwa i akcentu
* glassoslalia mówienie nieznanymi językami aramejskim lub hebrajskim
* pismo automatyczne i inne zdolności psychokinetyczne
Stan podwyższonego ryzyka, gdy zauważysz :
- fascynacja symbolami satanistycznymi
- zmiany nastrojów
- odsunięcie od życia rodzinnego
- zainteresowanie muzyką black metal ,death metal przoduję w tym zespół VADER
- upodobanie w czarnych kolorach
- używanie narkotyków i alkoholu
- nadużywanie lekarstw
- kolekcjonowanie noży, sztyletów
- znajdowanie przyjemności w bólu i cierpieniu
- pojawienie się tatuaży, nacięć na skórze
- fascynacja śmiercią i umieraniem
- pozostawanie poza domem w godzinach nocnych ,podczas pełni księżyca oraz dawnych świąt pogańskich
- Szczegóły
-
Kategoria: DEMONOLOGIA
-
Opublikowano: sobota, 04 styczeń 2014 13:43
Wyobrażenia dotyczące kształtu obdarzonych świadomością, demonicznych sił pojawiały się w umyśle człowieka już od czasów prehistorycznych. Wiara w to, że za naturalnymi katastrofami oraz przykrymi aspektami ludzkiego życia kryją się złowrogie moce, jest nadal żywa w niektórych społecznościach tradycyjnych na obszarze Afryki i Oceanii. Uważa się, że demoniczne moce przybierają formę żywych istot lub żywiołów (na przykład jako zwierzęta lub powódź), a także duchów przodków. W epoce poprzedzającej rozwój poznania naukowego, który przyczynił się do powstania bardziej neutralnych wyjaśnień wszelkich anomalii występujących w przyrodzie, wierzono, że za nie dające się wyjaśnić naturalne katastrofy i choroby odpowiedzialne są demony. Mimo, że naukowe wyjaśnienia tych zjawisk wyparły dziś w dużej mierze wyjaśnienia metafizyczne, demony i diabły przetrwały w mitologii jungowskiej nieświadomości zbiorowej oraz w naukach tych szkół badań umysłu człowieka, które interpretują siły zła jako projekcje ludzkich lęków lub jako halucynacje. Chociaż słów ,,diabeł" i ,,demon" używa się zamiennie, ich znaczenie zmieniało się na przestrzeni wieków w różnych tradycjach religijnych. Diabeł (z greckiego diabolos, ,,oszczerca"; od dia ,,przez" i ballein ,,rzucać") był zawsze kojarzony negatywnie jako ucieleśnienie złych mocy, gdy demo (z greckiego daimon, ,,duch") mógł być, albo dobry, albo zły. W starożytnej Grecji daimon był półboskim duchem opiekuńczym o dobrej lub złej naturze.
W początkowej fazie rozwoju judaizmu demony nie odgrywały większej roli w żydowskim systemie wierzeń religijnych. W czasach pierwszej diaspory, kiedy Żydzi zetknęli się z dualistycznymi koncepcjami zaratustyzmum, demony zyskały większe znaczenie niż dotąd, co stanowiło odzwierciedlenie popularnych wierzeń rabicznych. Te mitologiczne postacie zostały zaczerpnięte z rodzimych wierzeń ludowych; wierzono, że one są albo stworzeniami Boga, albo dziećmi Lilith pierwszej żony Adama. W średniowiecznej Kabale mocom zła występującym w tradycji żydowskiej przydano określony kształt, imiona i funkcje, mimo, że ortodoksyjny judaizm nigdy w pełni nie zaakceptował ich istnienia.
W średniowiecznej Europie wiara w istnienie demonów zaczęła być kojarzona z czarownictwem i dlatego przyczyniła się nie tylko do rozwoju egzorcyzmów, lecz także do powstawania procederu zwanego polowaniem na czarownice, który zakończył się dopiero w XVIII wieku wraz z nastaniem religijnego sceptyzmu oświeceniowego.
