Tabliczka ouija

Szczegóły

Kategoria: DEMONOLOGIA

Tabliczka ouija - ich nazwa pochodzi z połączenia dwóch słów oznaczających ,,tak", francuskiego (oui) i niemieckiego (ja) - wykorzystywane są zarówno do gry, jak podczas seansów spirytystycznych. Wyglądem przypominają szachownicę, z tym że zamiast czarnych i białych pól znajdują się na nich cyfry, litery alfabetu oraz słowa ,,tak" i ,,nie". Do tabliczki przymocowany jest także wskaźnik, zwany planchette (dosł. deseczka), na którym uczestnicy gry/seansu opierają delikatnie czubki swoich palców. W odpowiedzi na wypowiedziane pytanie planchette zaczyna poruszać się po tabliczce - jakby za sprawą obecnego ducha - wskazując na ,,tak", ,,nie" lub którąś z liter, które układa się następnie w słowa. Profesjonalne media i jasnowidze spoglądają raczej niechętnym okiem na tabliczki ouija. Uważaja, że zbyt łatwo dają się one kontrolować przez ,,pospolite duchy", które zainteresowane są bardziej zabawą niż przekazywaniem istotnych informacji. 

Co ciekawe, gdy tabliczka ouija powstawała wcale nie miała służyć do rozmowy ze zmarłymi. Starożytni Egipcjanie posługiwali się podobnym urządzeniem do kontaktu ze zmarłymi. Tabliczkę, którą znamy dziś, wymyślono jako grę towarzyską. Jej autorami byli Amerykanie: William i Isaac Fuld. W czasie obydwu wojen światowych popyt na tabliczki ouija wzrastał. Masowo kupowały je wdowy, które pragnęły skontaktować się ze swoimi mężami poległymi w walce. 

Według wielu badaczy z różnych środowisk chrześcijańskich i towarzystw związanych ze zjawiskami paranormalnymi tabliczka ouija to furtka do poteżnych i złowrogich mocy. Jeżeli uczestnicy seansu nie mają należytego przygotowania, mroczne istoty mogą przybyć, wkroczyć do ich życia i całkowicie nim zawładnąć. 

Pierwsza żona Adama Lilith

Szczegóły

Kategoria: DEMONOLOGIA

Imię Lilit jest pochodzenia sumeryjskiego. Rdzeń lil oznaczał wiatr, a zatem Sumerowie wyobrażali sobie demony jako coś powietrznego czy duchowego. W językach semickichnatomiast dość wcześnie łączono rdzeń lil z nocą. W ten sposób z demonów wietrznych powstały demony nocne. W sumeryjskiej liście królów, z ok. 2400 r. przed Chrystusem, Lillü pojawia się jako ojciec Gilgamesza. To powiązanie postaci Lilit z początkami rodu ludzkiego okaże się decydujące dla późniejszej legendy, choć do myśli Izraela trafiła najprawdopodobniej poprzez wpływy babilońsko-asyryjskie. 

W  Talmudzie, powstałym między II i V w. po Chrystusie, określa się ją jako pierwszą żonę Adama. "I tak Bóg stworzył człowieka na własne podobieństwo, na podobieństwo Boga on go stworzył. Meżczyznę i kobietę stworzył." Nie jest to jednak mowa o Ewie, która jest późniejszym tworem boskim, wynikającym z samotności Adama. Tak więc możemy przypuszczać, że to Lilith była pierwszą żoną Adama. Bóg stworzył ją z ziemi, podobnie jak i Adama, ale gdy tylko stała się nazbyt dumna i krnąbrna, odmówiła posłuszeństwa Adamowi. Mogło to zaważyć negatywnie na owocowaniu ich związku i dalszemu rozmnażaniu gatunku ludzkiego. Niektóre podania świadczą jenak o tym, że Lilith zaszła w ciążę i wydała na świat demony, o czym jest mowa w "Księdze Genesis 5:3": "Adam zapragnął syna na swoje podobieństwo". Oznacza to, iż Adam dochował się potomstwa, które z racji swej demoniczności nie przypominało boskiego człowieka. Potomstwo to niejako zaparło się imienia Pana i opuściło Raj. Adam poskarżył się Bogu, na co ten wysłał trzech aniołów by uporali się z Lilith. Ci znaleźli ją kochającą się z upadłymi aniołami u brzegów Morza Czerwonego, wydającą na świat dalsze demoniczne potomstwo. Odmówiła ona powrotu, ale obiecała ocalić dzieci Adama, jeśli obok nich zapisane zostaną imiona trzech aniołów: Sanvi, Sansanvi oraz Semangelaf. Po dziś dzień wierzący w zabobony, w celu uchronienia dzieci, na ścianie kreślą węglem magiczny krąg, zaś nad drzwiami zapisują imiona aniołów. Ewa została stworzona na miejsce Lilith.

Czarna Msza

Szczegóły

Kategoria: DEMONOLOGIA

Czarną Mszę odprawiano zwykle w ustronnym miejscu, wśród gór, na uroczysku leśnym, zawsze pod gołym niebem, najczęściej nocą.Wyznawcy gromadzili się razem, każdy z nich, bez różnicypłci, wykonywał dołek w ziemi, oddawał tam mocz, poczemmaczał w nim dwa palce i czynił bluźnierczo znaki trójkąta,zamiast krzyża.Kapłanką bywała kobieta, która zjawiała się uwieńczonawerbeną, o zapachu miłym szatanowi.Następowało uroczyste zaparcie się Chrystusa i oddanie hołdu nowemu panu, „Temu, który był pokrzywdzon" t.j. Szatanowi.Wszyscy obecni chórem śpiewali hymn do Szatana - Szeloszeta -ułożony przez Szymona-Maga, a będący trawestacją bluźnierczą
108 Psalmu Dawida.Potem składano pocałunek na podobiźnie szatana, wyrzeżbionej w drewnie w postaci kozła. Królowa Sabbatu kładła się na kamieniu służącym za ołtarz, gęste kłęby dymu, unoszące się zzapalonych ziół, przesłaniały ją przedoczami zebranych i odbywało się misterium. Uczta będąca parodiąOstatniej Wieczerzy i wyuzdany taniec kończyły pierwszą część Czarnej Mszy.części drugiej odsłaniano ołtarz. Kładła się na nim obnażona kobieta, w pierwszych wiekach Satanizmu twarzą do ziemi, w następnych odwrotnie. Na ciele jej celebrował kapłan bluźnierczy obrządek, odmawiał,,credo" szatańskie i znieważał hostię. Hostię tę następnie rozdzielano pomiędzy zebranymi, którzy deptali ją,opluwali i kalali w najrozmaitsze sposoby, wznosząc okrzyki nienawiści przeciwko Bogu.Na ołtarzu ciała kobiecego umieszczano dwie podobizny:jedną - ostatniego zmarłego w gminie satanistów, a drugą -ostatniotam zrodzonego. Potem kapłanka wstawała i rzucała wyzwaniegromom. Dawano jej ropuchę, którą rozrywała na części z okrzykiem: „Ach, gdybym tak ciebie miała w ręku, to samo uczyniłabym z tobą". Złorzeczenie to odnosi się do Baranka Bożego.Wyzwanie Bogu było rzucone, bluźnierstwo i świętokradztwo dokonane, a grom nie padał! Sataniści, widząc w tym pokonanie Boga, a zwycięstwo Szatana, oddawali się radości, przejawiającej się w wyuzdanej orgii.

Właściwie nie istnieje żadna jedna ceremonia, która mogłaby być ujęta ogólnie przyjętą forumułom. Oto podstawowe wyznaczniki większości XX wiecznych czarnych mszy. 

• STRÓJ - kapłan lub kapłanka nosi czarną lub purpurową szatę. Pozostali mają czarne peleryny zakończone głowami zwierząt.
• ŚLUBOWANIA - członkowie wyrzekają się innych religii i lojalności wobec Boga. Składają też przysięgę utrzymania działalności grupy w tajemnicy.
• UCZTA - uczestnicy spożywają duże ilości jedzenia i napojów. Często następują potem tańce w negliżu.
• OFIARA - na ołtarzu poświęca się zwierzęta lub ptaki. Piję się krew i spożywa mięso. 
• ORGIA - uczestnicy często oddają się całkowitemu seksualnemu zapomnieniu. 

Fragment Psalmu Szymona Maga 

Demonologia - symptomy zdemonizowania

Szczegóły

Kategoria: DEMONOLOGIA

DUCHOWE SYMPTOMY

* obawa przed imieniem Jezus
* cynizm
* legalizm
* tendencje do niebiblijnych przekonań religijnych
* przekleństwa pod adresem Boga
* złe samopoczucie podczas spotkań biblijnych
* awersja wobec osób nawróconych
* unikanie kontaktu z Biblią
* gwałtowna reakcja na modlitwe
* trudności z kontrolowaniem siebie w różnych aspektach moralności

FIZYCZNE SYMPTOMY

* kunwulsję
* piana na ustach
* objawy katatoniczne np. letarg
* popadanie w trans
* dziedziczne choroby
* niewytłumaczalne alergie
* bulimia i anoreksja
* przemieszczające się bóle ciała
* zmiana brzmienia głosu
* zmiana w wyrazie oczu
* zmiana w wyglądzie twarzy
* ataki sardonicznego śmiechu
* wicie się ,tarzanie,naśladowanie zwierząt
* brak wrażliwości na ból
* tendencje do samookaleczania
* agresywne i destrukcyjne zachowania
* nadnaturalna siła fizyczna
* nadprzyrodzone zdolności najczęściej jest to zdolność widzenia na odległość oraz umiejętność czytania w myslach

PSYCHICZNE SYMPTOMY

* depresja
* fobie
* nerwowość
* pasywność
* izalocjonizm
* trudności w koncentracji
* słaba wola
* brak poczucia własnej wartości
* amnezja szczególnie gdy towarzyszy wydarzeniom manifestacji demonicznej
* poczucie odrzucenia
* zazdrość
* nienawiść
* sadyzm
* wulgaryzm
* zgorzknienie
* krytykanctwo
* nieopanowany język
* bezsenność
* samopotepienie
* nadzwyczajna wytrzymałość na ból
* tendencje samobójcze
* wewnętrzne głosy
* syndrom podzielnej osobowości
* częste zmiany nastrojów
* chroniczne nieczyste myśli
* zboczenia seksualne
* notoryczna masturbacja
* niechęć wobec modlitwy o uzdrowienie mocą Bożą
* zmiana w ilorazie inteligencji
* zmiana słownictwa i akcentu
* glassoslalia mówienie nieznanymi językami aramejskim lub hebrajskim
* pismo automatyczne i inne zdolności psychokinetyczne

Stan podwyższonego ryzyka, gdy zauważysz :  

- fascynacja symbolami satanistycznymi 
- zmiany nastrojów
- odsunięcie od życia rodzinnego
- zainteresowanie muzyką black metal ,death metal przoduję w tym zespół VADER
- upodobanie w czarnych kolorach
- używanie narkotyków i alkoholu
- nadużywanie lekarstw
- kolekcjonowanie noży, sztyletów
- znajdowanie przyjemności w bólu i cierpieniu
- pojawienie się tatuaży, nacięć na skórze
- fascynacja śmiercią i umieraniem
- pozostawanie poza domem w godzinach nocnych ,podczas pełni księżyca oraz dawnych świąt pogańskich

DEMONY I DIABŁY

Szczegóły

Kategoria: DEMONOLOGIA

Wyobrażenia dotyczące kształtu obdarzonych świadomością, demonicznych sił pojawiały się w umyśle człowieka już od czasów prehistorycznych. Wiara w to, że za naturalnymi katastrofami oraz przykrymi aspektami ludzkiego życia kryją się złowrogie moce, jest nadal żywa w niektórych społecznościach tradycyjnych na obszarze Afryki i Oceanii. Uważa się, że demoniczne moce przybierają formę żywych istot lub żywiołów (na przykład jako zwierzęta lub powódź), a także duchów przodków. W epoce poprzedzającej rozwój poznania naukowego, który przyczynił się do powstania bardziej neutralnych wyjaśnień wszelkich anomalii występujących w przyrodzie, wierzono, że za nie dające się wyjaśnić naturalne katastrofy i choroby odpowiedzialne są demony. Mimo, że naukowe wyjaśnienia tych zjawisk wyparły dziś w dużej mierze wyjaśnienia metafizyczne, demony i diabły przetrwały w mitologii jungowskiej nieświadomości zbiorowej oraz w naukach tych szkół badań umysłu człowieka, które interpretują siły zła jako projekcje ludzkich lęków lub jako halucynacje. Chociaż słów ,,diabeł" i ,,demon" używa się zamiennie, ich znaczenie zmieniało się na przestrzeni wieków w różnych tradycjach religijnych. Diabeł (z greckiego diabolos, ,,oszczerca"; od dia ,,przez" i ballein ,,rzucać") był zawsze kojarzony negatywnie jako ucieleśnienie złych mocy, gdy demo (z greckiego daimon, ,,duch") mógł być, albo dobry, albo zły. W starożytnej Grecji daimon był półboskim duchem opiekuńczym o dobrej lub złej naturze.

W początkowej fazie rozwoju judaizmu demony nie odgrywały większej roli w żydowskim systemie wierzeń religijnych. W czasach pierwszej diaspory, kiedy Żydzi zetknęli się z dualistycznymi koncepcjami zaratustyzmum, demony zyskały większe znaczenie niż dotąd, co stanowiło odzwierciedlenie popularnych wierzeń rabicznych. Te mitologiczne postacie zostały zaczerpnięte z rodzimych wierzeń ludowych; wierzono, że one są albo stworzeniami Boga, albo dziećmi Lilith pierwszej żony Adama. W średniowiecznej Kabale mocom zła występującym w tradycji żydowskiej przydano określony kształt, imiona i funkcje, mimo, że ortodoksyjny judaizm nigdy w pełni nie zaakceptował ich istnienia.

W średniowiecznej Europie wiara w istnienie demonów zaczęła być kojarzona z czarownictwem i dlatego przyczyniła się nie tylko do rozwoju egzorcyzmów, lecz także do powstawania procederu zwanego polowaniem na czarownice, który zakończył się dopiero w XVIII wieku wraz z nastaniem religijnego sceptyzmu oświeceniowego.